Traditioneel productieprincipe versus slimme productie

Vorige maand had ik een gesprek met een van mijn oude collega's. We werkten vroeger samen in de productie (het voelt als een eeuwigheid geleden). We raakten aan de praat over vroeger, de dingen die we vroeger deden, de situaties waarin we terechtkwamen zonder enige inzichten te geven, alle grappige dingen die we gemist hadden. Ergens middenin al die discussie ontdekten we dat we die willekeurige herinneringen in verband brachten met wat mensen nu de "traditionele principes van de productie" noemen. Destijds wisten we nog niet eens dat die situaties überhaupt namen hadden.

We waren allebei als eerstejaarsstudenten na onze afstuderen in de maakindustrie terechtgekomen. We waren gewoon enthousiast en hadden er geen flauw benul van, maar we wilden wel graag weten "hoe je van gewoon katoenen garen op de een of andere manier een T-shirt of stof kon maken". Ik werkte niet direct aan de machines, maar ik was er altijd door omringd, dwaalde over de werkvloer, luisterde en voelde die lawaaierige, vette, altijd in beweging zijnde dingen. Nu ik erover nadenk, besef ik dat ik, meer dan door de machines, eigenlijk omringd was door deze cultuur van herhaling, proces, een soort ouderwetse wijsheid die niemand ons echt uitlegde, maar die iedereen volgde.

We hadden systemen (nou ja, een beetje een chaos, maar het werkte). Veel Excel-sheets (ondanks de implementatie van SAP R2). We renden tussen afdelingen, droegen fysieke dossiers met ons mee, jaagden op handtekeningen. De planningsafdeling sprak met iedereen. Alles hing ervan af dat mensen daadwerkelijk wisten wat ze deden. En papier. Zoveel papier. Het voelde op dat moment niet inefficiënt. Het voelde zoals het hoorde.

Inzicht in traditionele productiewetten

Nu, na meer dan twee decennia in de productie (waarvan ruim vijf jaar rechtstreeks in de productie), begin ik echt te begrijpen dat wat toen volkomen normaal leek... eigenlijk traditionele productiewetten . We noemden ze alleen niet zo.

• “Taken zijn toegewezen en voltooid binnen de planning” is niets meer dan een op tijd gebaseerde planning.
• “Prioritering van SKU’s en processen met een hoog volume” is niets anders dan 80/20-denken (Pareto-principe).
• “Kwaliteit bevorderen door middel van herhaalde trainingen en inspecties” is niets anders dan Six Sigma.
• “Promotie komt meestal door vaste aanstellingen, niet altijd door vaardigheden” is niets anders dan het principe van Peter.

Deze 'principes', of hoe je ze ook noemt, draaiden allemaal om stabiliteit , niet om snelheid. Productie, vooral destijds, draaide om het draaiende houden van de boel, dankzij kleine marges en hoge inzetten. Verandering wordt als riskant beschouwd, en uiteraard kwam traditie op de eerste plaats, en transformatie – als die al plaatsvond – verliep langzaam en voorzichtig.

Laten we even vooruitblikken naar de huidige situatie: we bevinden ons in het tijdperk van Smart Manufacturing , Industrie 4.0, zelfs 5.0, waar traditionele principes (dat is wat ik voel) ook aan het verschuiven zijn. Ik denk niet dat ze verdwijnen, maar ze zijn wel aan het evolueren. Als je ze zorgvuldig naast de nieuwe realiteit legt, ziet het plaatje er heel anders uit.

Parkinson-principe

• Oude context – Tijdgebonden taken, overbezetting, inactieve tijd.
• Slimme productieverschuiving – AI activeert realtime workflows en just-in-time output.
• Equivalent van het Nieuwe Tijdperk: “Automatisering stemt werk af op de vraag, niet op de tijd.”

Pareto-principe (80/20)

• Oude context – Statische focus op inputs met een hoog rendement.
• Slimme productieverschuiving – Live data identificeert verschuivende zones met grote impact.
• New-Age Equivalent – ​​“Real-time data onthult de dynamiek van 20%.”.

Zes Sigma

• Oude context – Handmatige procescontrole voor kwaliteit.
• Slimme productieverschuiving – IoT + AI monitoren en corrigeren van defecten in realtime.
• Equivalent van het Nieuwe Tijdperk: “AI leert, past zich aan en corrigeert zichzelf om nul-fouten te bereiken.”

Peter Principe

• Oude context – Promoties op basis van vaste aanstelling = niet-passende rollen.
• Slimme productieverschuiving – op vaardigheden gebaseerde rollen, AI-taken en feedbackloops.
• Equivalent van het Nieuwe Tijdperk: “Slimme rollen evolueren met de capaciteiten, niet met de hiërarchie”.

Nieuwe realiteit versus ERP-verbinding

Als we op basis van de bovenstaande vergelijking kijken naar de manier waarop traditionele productievoorschriften veranderen in de huidige wereld van slimme productie, is het duidelijk dat deze transformatie niet alleen filosofisch van aard is, maar ook operationeel en zeer systeemgedreven .

Hieronder verwijs ik specifiek naar Infor LNCE (omdat ik daarmee werk), maar eerlijk gezegd denk ik dat dezelfde logica ook op andere moderne ERP-systemen van toepassing zou kunnen zijn.

Wet van Parkinson

Verandering in denken: realtime triggers.

ERP in actie: geavanceerde planningsengines passen automatisch de capaciteit aan.

Pareto-principe (80/20)

Verandering in denken: voorspellende inzichten .

ERP in actie: dashboards houden live KPI's en uitzonderingstrends bij.

Zes Sigma

Verandering in denken: digitale kwaliteit .

ERP in actie: MES + AI + IoT detecteren defecten en stellen een corrigerend actieplan voor.

Peter Principe

Verandering in denken: uitvoering op basis van vaardigheden.

ERP in actie: rolgebaseerde workbench wijst taken toe op basis van capaciteit, niet op basis van functie.

Als u leiding geeft aan de digitale transformatie, de implementatie van ERP of de modernisering van de toeleveringsketen, moeten we beseffen dat het bij productie niet langer alleen om efficiëntie gaat, maar ook om aanpassingsvermogen en samenwerking.

Is het tijd om de traditionele wetten in de productiesector te heroverwegen?

De textielfabriek die ik in 2003 kende, was gestructureerd , hiërarchisch en volledig ervaringsgericht . De slimme fabriek van vandaag is dynamisch en digitaal . De overgang van oude naar huidige tijden gaat niet alleen over de overstap van handmatige planningsformulieren naar intelligente ERP-implementaties. De transformatie draait niet alleen om tools. Het gaat om een ​​heroverweging van hoe we werken, hoe we leidinggeven en hoe we waarde leveren Industrie 4.0 en 5.0 naderen , moeten veel oude productieprincipes mogelijk evolueren .

Op basis van dit alles zou het juist kunnen zijn om te zeggen dat:

“Bij slimme productie wordt de waarde van de productie gemaximaliseerd wanneer alle middelen (mens, machines en statistieken) in realtime samenwerken via intelligente tactieken (Tune, Tweak, Tailer) die output opleveren met minimale wrijving.”

Laatste gedachte

De productie evolueert, maar traditionele principes vormen de basis en ze blijven hoe dan ook overeind. Ik denk niet dat we ze kunnen laten varen door te stellen dat het nieuwe tijdperk nieuwe principes nodig heeft; in plaats daarvan moeten we ze ontwikkelen en . Of we nu een oude fabriek moderniseren of een nieuwe slimme fabriek vanaf de grond opbouwen, er moet een balans zijn tussen wat traditie biedt en wat we nu nodig hebben. Het is tijd om verder te kijken dan efficiëntie slimmer en wendbaarder maken van alles wat we doen .

Wat denk je? Zijn deze regels nog steeds bruikbaar in de slimme fabrieken van vandaag? Of moeten we ze vaker herschrijven?

Geschreven door Amit Kumar

25 april 2025